Wielkie odliczanie / Counting down

 

Nadszedł czas kiedy odliczam dni do wyjazdu.

Został mi jedynie tydzień.

Zdołałam dopiąć większość spraw i tylko mam cicha nadzieję, 

że niczego ważnego nie zapomniałam.

Za tydzień rozpocznę mój nowy rozdział w życiu.

Zacznę go dokładnie od zera!

Trochę mnie to przeraża, bo za pasem 50-tka na karku,

a tu trzeba będzie konkurować z młodzieżą na rynku pracy.

Rynku pracy którego nie znam.

Minęło 15 lat i 8 miesięcy odkąd wyemigrowałam do Skandynawii.

Był to trudny ale również owocny i bardzo ciekawy czas dla mnie, 

który mam nadzieje wspominać z uśmiechem na twarzy.

Skandynawia nauczyła mnie innego podejścia do codziennego życia,

innego zrozumienia i widzenia świata, przede  wszystkim pokory, 

doceniania i cieszenia się z tego co się ma,

cieszenia się z wolnej chwili, nauczyła mnie odpoczywania.

Pokazla mi również ze można wzajemnie się szanować, 

niezależnie od zajmowanego stanowiska, płci, wyznania czy poglądów politycznych 

(a tego wciąż brakuje nam w Polsce!!!!!)

Wychodziłam często poza strefę swojego komfortu, 

przekraczałam i pokonywałam własne ograniczenia, strach i lęk.

To uczyniło mnie SILNIEJSZA i wzmacniało wiarę w siebie.

Tutaj rozwinęłam swoje pasje i hobby 

i mam nadzieje rozwijać je dalej po moim powrocie do kraju.

Pokochałam naturę i bliski z nią kontakt.

Pokochałam góry…

Dziś moja przygoda ze Skandynawia się kończy, 

Chociaż nie o takim końcu marzyłam, ale tak to już w życiu bywa, 

ze na pewne sprawy po prostu nie mamy wpływu.

Nie wiem co mnie czeka w Polsce,

Ale mam głęboka nadzieje ze się tam odnajdę na nowo.

Jedno jest pewne:

bardzo bym chciała abym w końcu znalazła moje 

STAŁE MIEJSCE NA ZIEMI

Kochani życzę dużo szczęścia🍀

i radości 

Czas na nowy rozdzial w zyciu / The new chapter in my life is waiting….

 

Długo znów mnie tu nie było. 

Tym razem przerwę tę spowodowały nieprzyjemne wydarzenia w życiu prywatnym 

Które wydarzyły sie tuz pod koniec roku. 

Samotne święta, nowy rok … dużo bólu, potworny zawód.

Długo się zastanawiałam czy powinnam o tym w ogóle napisać 

i postanowiłam, że zrobię to dziś, dla własnego „oczyszczenia” duszy.

Zleciało to na mnie jak grom z jasnego nieba. 

Nie byłam na to przygotowana i kosztowało mnie to utratę zdrowia i potwornie dużo stresu.

A trauma która przeżyłam sparaliżowała moje życie na kilka miesięcy.

Mój partner postanowił opuścić mnie po 8,5 roku związku.

Bez słowa, bez rozmowy, bez wyjaśnień!

Opuścić mnie w paskudnie podły sposób. 

Długo nie potrafiłam o tym z nikim rozmawiać, potrzebowałam czasu

by „przetrawić” swój ból, potworny zawód, rozgoryczenie a na koniec złość i bezsilność.

A uwierzcie mi, miałam ochotę wykrzyczeć całemu światu o tym co mnie

spotkało, bo uważałam i wciąż uważam, że nie zasłużyłam sobie na takie potraktowanie. 

W sumie nikt nie zasługuje!

Mam OGROMNY ŻAL, 

że mój partner nie miał na tyle odwagi

by przyjść do mnie i powiedzieć otwarcie, że coś mu w związku nie pasuje 

i że już ze mną nie chce być. 

Zamiast SZCZEROŚCI wybrał ZDRADĘ !

Zabezpieczył sobie grunt, by prześlizgnąć się  jednego związku do drugiego 

bez szwanku dla niego samego.  

Co gorsza dowiedziałam się nie tak dawno i to od jego własnej rodziny(!!!), 

że to nie pierwszy jego raz kiedy tak „zakańcza” związek partnerski. 😮

Pomyślcie co ja poczułam dowiadując sie o tym!?

Do dziś nie wiem co go popchnęło do takiego wyboru, 

Tak wyboru ! bo zdrada to wybór a nie przypadek!

Myślałam, że nam się układało.

Nie otrzymałam żadnego wyjaśnienia z jego strony.

On jeden zna odpowiedz na moje pytanie.

Myślałam, że żyje z facetem, odpowiedzialnym i dojrzałym.

ech jak bardzo ja się pomyliłam! 😞

Straciłam zdrowie! 

Nigdy bym nie pomyślała, że człowiek może schudnąć 10 kg w ciągu

zaledwie tygodnia. Nie mogłam spać, nie mogłam jeść, nie mogłam pracować, nie mogłam

logicznie myśleć! W konsekwencji schudłam przez stres aż 16 kg.

Miałam potworne ataki paniki, które budziły mnie w nocy. 

Miałam wrażenie że ktoś mi siedzi na klatce 

piersiowej a serce mi po prostu eksploduje albo stanie!

Żyłam jak we mgle. 

Świat mi się nagle zawalił 🥺

I wiecie co było najgorsze?

To ze ON się nie przejął w ogóle moja sytuacja zdrowotna i psychiczna,

 Zostawił mnie samej sobie z całym ciężarem, który mi zgotował!

W zamian spędzał już oficjalnie, bez kamuflowania się czas z nowa partnerka!

Nie otrzymałam ani wsparcia ani pomocy z jego strony, nie wspominając już o wyjaśnieniach.

Co gorsza nie otrzymałam również potrzebnej pomocy u tutejszych lekarzy! 

Ktoś o słabszej psychice mógłby to przypłacić życiem!

Miałam wrażenie że walczę z wiatrakami.

Dzięki Bogu, rodzina i przyjaciele którzy mieszkają za granica

wspierali mnie mocno w tych moich ciężkich chwilach,

 za co chcę im ogromnie podziękować.

Dzięki nim udało mi się przetrwać te ciężkie chwile.

Otrzymałam również ogromną pomoc od osób które były mi obce 

a które los postawił na mojej drodze. 

Jak się dziś czuje?

Moje serce dziś wypełnia smutek, ogromny zawód i potworny żal.

I zapewnie będzie tam jeszcze tkwić przez jakiś czas.

Ale jak to mówią CZAS LECZY RANY.

Muszę odbudować własne zdrowie, bo czuję się jak wrak 

zarówno wewnętrznie jak i zewnętrznie.

Energii starcza mi tylko do pracy, a po pracy jestem bez życia.

Musze odbudowac wiarę w siebie!

Przede mną bardzo trudna i ciężka decyzja życiowa, 

w sumie już podjęta.

Postanowiłam wrócić do domu, do rodziny, do Polski.

Zostawiam Norwegię, 

bo nie mam siły żyć i mieszkać tu samotnie.

Dziś nie trzyma mnie tu już nic więcej. 

Jak wiecie  z moich wcześniejszych już postów, 

klimat skandynawski nie jest łatwy, zwłaszcza dla mnie.

Czuje tez, że na dzień dzisiejszy,

 z moim stanem zdrowia i umysłu, będzie mi tu zbyt ciężko samej,

Boje się by nie wpaść w głębsza depresje.

Wiem, że będę tęsknić za tymi przepięknymi widokami,

 będę tęsknić za otwarta przestrzenią, czystym powietrzem i spokojem.

Będę tęsknić zwłaszcza za „przybranymi” wnukami 

z którymi sie zżyłam i które pokocham jak swoje własne wnuki.

Będę tęsknić za osobami ktore tu miałam okazje poznać i sie zaprzyjaźnić.

Ale…

zabieram ze sobą wspaniałe wspomnienia i niezliczone fotografie.

Spędziłam tu intensywnie, ciekawie i owocnie moje 8,5 roku.

Wiele moich marzeń się spełniło i wierze, że wiele z nich wciąż jest do spełnienia.

Moim mottem w życiu jest powiedzenie:

CO CIE NIE ZABIJE TO CIE WZMOCNI!

i cholernie mi się to w życiu sprawdza.

Wyjdę z tego mądrzejsza i jeszcze silniejsza 

i wierze że nie długo znów słońce dla mnie zaświeci.

Nie wiem kiedy znów się do Was odezwę.

 Mam mocne życzenie by zacząć znów pisać regularnie moj blog

no i tęsknie za fotografowaniem. 

 W najbliższym czasie czeka mnie sporo pracy i zmian w związku z przeprowadzka 

a potem ułożenie sobie życia od NOWA. 

Wiele rzeczy musi poczekać aż stanę porządnie na nogi.

Kochani życzcie mi powodzenia 

🍀🍀🍀

i proszę trzymajcie mocno kciuki za mój nowy start.

Zycze Wam radości i uśmiechu 

oraz duzo zdrówka 

😘

Kłamstwa, sekrety i zdrada! Liar, Cheater, Deceiver

 

 

Poludniowa Norwegia / South of Norway

 

Dzisiaj, opowieści ciąg dalszy...

Jak już pisałam w porzednim poście odwiedziłam ostatnio 

południowa Norwegie.

Najpierw były weekendowe warsztaty fotograficzne (makrofotografia), 

których udzieliłam dla tamtejszego stowarzyszenia fotograficznego BioFoto Sørlandet.

A po warsztatach mieliśmy w planach spędzić na południu jeszcze tydzień, 

by odwiedzić takie znane miejsca jak Stavanger z mieczami, Prekistolen, Trolltunga 

i spróbować sfotografowac tamtejsze wspaniale wodospady.

Punktów fotograficznych mieliśmy sporo.

Pogoda na południu w maju jest przepiękna!!!!

W przeciwieństwie do regionu w którym mieszkam, 

który dopiero co się budził po długiej zimie i próbował się zazielenić.

Na południu zapachniało mi latem.

Tam już było zielono i kolorowo od kwitnących kwiatów i drzew owocowych.

Te piękne tulipany zauważyłam na skwerku w miasteczku Egersund,

przez które przejeżdżaliśmy w drodze do Stavanger.

No i oczywiście musiałam je sfotografować.

Po warsztatach okazało się, że mamy tylko 3 dni wspaniałej pogody,

a od czwartku miało padać.

Wiec musieliśmy "okroić" nasze plany i spróbować odwiedzić 

te najbardziej oczekiwane od wielu lat miejsca.

W poniedziałek wieczorem zanim dojechaliśmy do Stavanger śledziłam 

z uwagą pogodę, bo ta się zaczęła zmieniać i to bardzo  szybko. 

Okazało się bowiem, że tej ładnej pogody będziemy mieć już tylko dwa dni zamiast trzech!

Tak, pogoda  pokrzyżowała nasze plany

i to pokrzyżowała na tyle, by zmusić nas również do wczesniejszego powrotu do domu.

Od środy miało padać.

Padać to delikatnie powiedziane.

Lało potwornie a ten paskudny niż niestety rozciągał się na cała Norwegię

i miał się utrzymywać tak przez 3 kolejne dni.

Także nie było sensu koczować w hotelach przez 3 kolejne dni.

Postanowiliśmy wrócić do domu wczesniej.

💕

Ale... 

zanim wróciliśmy zdążyliśmy odwiedzić kilka ciekawych miejsc:

Poniżej wieczorne odwiedziny wspaniałych "Mieczy w skale" (sverd i fjell)

w miejscowości Stavanger.

Nie łatwo było zrobić ujęcie bez turystów. 

Spędziliśmy tam ponad godzinę czekając aż się turyści rozejda.

Udało nam się uchwycić dosłownie kilka zdjęć bez ludzi.

Po odwiedzieniu "Mieczy w skale", pojechaliśmy dalej do miejscowości

Varhaug gamle kirkegård, to malutki kościółek z cmentarzem na wybrzeżu.

Dość popularny i często fotografowany

Wieczór mijał szybko a my musieliśmy znaleźć jeszcze jakiś nocleg.

Udalo mi się zabukować pokój w małym hotelu w miejscowości Jørpeland

w pobliżu Prekistolen.

Zostaliśmy tam na 2 noce bo...

 

jak sie domyślacie, 

planem na następny ranek bylo wejście na Prekistolen.

Byłam przekonana że po wspinaczce będziemy nieźle zmęczeni 

i że dodatkowy nocleg w tym samym hotelu nie zaszkodzi. 

Zdążymy odetchnąć przed kolejną długa podróżą.

Pogoda była wspaniała, nie za gorąco, ciepło a czasami rześko.

w sam raz na wyprawę w góry.

Powiem Wam, że ta wyprawa ucieszyła mnie najbardziej, 

bo ochotę by odwiedzić to miejsce miałam od wielu, wielu lat.

Zabrało mi ponad 7 lat odkąd przeprowadziłam się do Norwegii.

Tak to czasem bywa, że trzeba dokonywać w życiu wyborów,

na które nie zawsze mamy wpływ czy ochotę.

I po prostu takie nasze wymarzone wyjazdy trzeba odkładać na przyszłość.

W tym roku udało mi się spełnić moje marzenie 💗

Samo wejście na Prekistolen nie jest łatwe.

Dlaczego? Zobaczcie te kamienne schody! 

Wchodzenie po ogromnie wysokich schodach jest trudne, 

a z ciężkim plecakiem na plecach

daje się niezle w kość, a właściwie w kolana i plecy 🙈

ale co tam....

bez "pracy nie ma kołaczy" jak to mówi przysłowie.

Nic za darmo!

Motywacja była OGROMNA  z mojej strony, także dałam radę się tam wdrapać!

Jak widzicie nawet trzeba było się rozebrać z ciepłego swetra bo...

no tak, pocić się przy tych wysokich schodach, to żaden problem 😅

A tu prawie połowa drogi za nami.

Przewodniki mówią że to jakieś 4,5 km w jedną stronę

i zajmuje jakieś 4-5 godzin tam i spowrotem.

Nam zajęło więcej, no bo trzeba było się obfotografować :)

A tu już praaawie u celu!

TADAAAMMMMMM!!!!!

no i weszłam !

MOJE KOLEJNE MARZENIE SPEŁNIONE ✅

😍😍😍😍

Nie będę Wam już opowiadać jak mnie potwornie bolały kolana i nogi przy zejściu.

Plecak nagle ważył dwa razy więcej.

Tak, ta dodatkowa noc w hotelu byla konieczna by odpocząć i naładować się 

przed dalsza podroza.

Spaliśmy twardo jak susły 😂😂😂

💕

W wtorek pierwsza połowa dnia była w miarę pogodna,

 zdążyliśmy odwiedzić slynne 

domki pod skala w miejscowości Helleren i Jøssingfjord.

Prawdopodobnie ludzie mieszkali tam już od 1500 roku.

Same budynki są z 1800 roku.

Więcej informacji na ich temat znajdzienie w Internecie 😉

Foto: Arnfinn Malmedal

Foto: Arnfinn Malmedal

Późnym popołudniem pogoda się pogorszyła.

Padało więcej i mocniej i według prognoz pogody miało tak padac kolejne 3 dni!

Po drodze w miejscowości Odda

sfotografowaliśmy w deszczu Låtefossen wodospad ze starym mostem.

Droga do domu wciąż była długa a my potrzebowaliśmy jeszcze jednego noclegu.

Wybraliśmy tym razem camping w Tvinde.

Camping dosłownie obok dość ciekawego wodospadu.

Pomyśleliśmy sobie, że podczas krótkich przerw w opadach o ile takie będą,

 będziemy mogli wyskoczyć z campingu i pofocić sobie wodospad Tvinde

który był dosłownie rzutem kamieniem od nas.

A poniżej nocne fotografowanie wodospadu.

Deszcz nas dopadł podczas tego fotografowania,

 także tych suchych momentow na foty nie było wiele

Środę spędziliśmy na drodze powrotnej, 

w deszczu i niezbyt ciekawych warunkach pogodowych.

Po drodze w okolicach Stryn udało nam się sfotografować najnowszy 

eksluzywny statek wycieczkowy National Geographic RESOLUTION

oddany do rejsu w 2021r.

Nadmienię tylko że rejs tym statkiem kosztuje już od $12.000

a najdroższe wyprawy kształtują się w granicach $35.000.

Niezle co????

 

Podsumowujac nasz wyjazd na południe,

z 10 dni planowanego wyjazdu (w tym 2 dni na warsztaty),

wyjazd nasz był skrócony do 5 dni!

Szoda że pogoda nam nie dopisała.

Zastanawiam się ile lat znów zajmie nam by wyprawić się na południe

 by odwiedzić Trolltunga i te wszystkie miejsca które były w naszych planach...

No nic, trzeba wierzyć i marzyć

że to się kiedyś spełni.

Życzę wam pogodnych dni.

U mnie kilka dni bylo ładnie, 

obecnie znowu pochmurnie, mokro  i zimno.

Przyjemnego weekendu Wam życzę

Warsztaty fotograficzne na południu Norwegii - Sørlandet / Workshop in the south of Norway - Sørlandet

 

Witajcie Kochani,

znowu zniknęłam na dłuższa chwile, wiem

moje mocne postanowienia poprawy nie działają.

Obiecywałam Wam i sobie że postaram się pisać częściej.

No i nie wychodzi mi to, za co przepraszam.

Pogoda u mnie wciąż barowa, wiosna niby przyszła, 

bo się już nam zazieleniły brzózki i w końcu pokazała się zielona trawa, 

ale brakuje ciepła i słońca.

A mnie brakuje wciąż energii i nie wiem jak i czym się tu pozytywnie doładować.

Ale... zeszły weekend spędziłam w Sørlandet, na południu Norwegii.

Pierwszy raz tam byłam i byłam bardzo mile zaskoczona pogodą 

i tamtejszą WIOSNĄ

Dlaczego? Bo ich wiosna to nasze lato !!!

Tak, bylo pięknie słonecznie aczkolwiek w piątek i sobotę porządnie wiało.

Nie wiem czy przyjrzeliście się zdjęciu powyżej?

Zauważcie jak rośnie tam to drzewo obok domu.

Wszystkie drzewa w tej miejscowości rosły krzywo.

Ja myślałam, że u nas wieje porządnie, 

ale tam definitywnie widać jak silny wiatr potrafi zmusić drzewa

do takiego krzywego wzrostu. 

Miejscowość o której mowie to Lista, polecam gorąco.

Przepiękna miejscowość na wybrzeżu, w powiacie Farsund.

Znajduje się tam rownież latarnia morska, zbudowana z ciosanego granitu,

a co ciekawe, jej system oświetleniowy (Fresnela) pochodzi z 1872 roku i wciąż działa.

Zakochałam się w tamtejszych dzikich żółtych tulipanach, 

które mogą pochodzić z południowej i środkowej Europy ( Holandii, Danii…)

W latach 70 zostały przywiezione do Szwecji oraz Sørlandet - południowej czesci Norwegii.

Tulipan ten nazywany jest rośliną balastową. 

Rośliny balastowe przybyły do krajów jako nasiona, cebule, 

czy tez korzenie wraz z balastem na żaglowcach. 

Żaglowce miały ciężkie maszty i musiały mieć wystarczająco ciężki ładunek, 

by to zrekompensować by się nie wywróciły.  

Gdy normalny ładunek towarów nie był wystarczająco ciężki, 

musieli uzupełnić to czymś dodatkowym, by uzyskać odpowiednią masę statku 

np. ziemia, kamieniami czy żwirem.

Balast taki zostawał potem zrzucany w mieście portowym, gdy nie był już potrzebny. 

Gdy w takim balaście znajdowały się nasiona, 

cebule, korzenie roślin, mogły kiełkować i rosnąć w miejscach zrzucenia balastu.

Większość żaglowców przybywała z ciepłych krajów i takie żywe rośliny trafiając do norweskiego zimnego klimatu, rzadko miały szanse przetrwania.

Ale... ten piękny dziki tulipan przetrwał i zdobi tam przepięknie region.

Zobaczcie sami

No i zapachniało mi tu latem :)

Dodam tylko, że moje tulipany w ogrodzie wciąż są zielone!

No dobrze ale tytuł tego posta to przecież 

WARSZTATY FOTOGRAFICZNE :)

W zeszłym roku zostałam zapytana przez BioFoto Sørlandet 

(tamtejszy związek fotografów przyrody),

czy nie mogłabym zrobić w maju 2 dniowych warsztatów fotograficznych dla nich.

No i zgodziłam się, bo pomyślałam sobie, 

że po pierwsze, to fajnie że znów inspiruje kolejne osoby 

i tym razem z południowej części Norwegii.

a po drugie,  pomyślałam, że to będzie wspaniała okazja spędzenia krótkich 

majowych ferii, by odwiedzić te południowe strony.

Ale po kolei.

Najpierw troszkę o warsztatach, a o feriach wspomnę ale juz w kolejnym poście.

Powiem Wam, że trochę się bałam tych warsztatow, dlaczego?

Bo ja wciąż nie ogarniam różnych norweskich dialektow.

Bałam się, że będę miała problem ze zrozumieniem języka tam na południu.

Moim wsparciem był Wiking, który mi towarzyszył i był moim pomocnym asystentem.

Niepotrzebnie były te moje obawy,

bo poradziłam sobie wyśmienicie.

Grupa warsztatowa składała się z 9 osób.

Bardzo fajni, weseli i otwarci ludzie.

Muszę powiedzieć, że spędziłam tam pracowity weekend 

ale w naprawdę miłym towarzystwie.

Foto:Arnfinn Malmedal

Tematem moich warsztatów była makro fotografia Heliosem 

( analogowym obiektywem produkowanym w latach 70-80 przez  ZSRR 

do aparatów marki Zenith)

Sobota, dzień w którym zaczęliśmy warsztaty,

 była niezłym wyzwaniem fotograficznym dla kursantow ponieważ... potwornie wiało!

A wiatr to jeden z czynników strasznie utrudniający fotografie makro.

Przedpołudnie spędziliśmy na poznaniu teorii, 

moich technik fotografowania Heliosem,

trochę wskazówek i dobrych rad oraz pokaz przykładowych zdjęć.

Foto: Anne-Lise Stangenes

Foto: Anne-Lise Stangenes

Foto: Anne-Lise Stangenes

Foto: Anne-Lise Stangenes

Foto: Anne-Lise Stangenes

Foto: Anne-Lise Stangenes

Druga część dnia kursanci spędzili w terenie, w poszukiwaniu ciekawych

tematów fotograficznych używając do fotografii obiektywu Helios.

Każdy z kursantów miał obiektyw Helios do dyspozycji 

( objektyw własny, lub mógł go wypożyczyć ode mnie, 

a jeśli był zainteresowany to po warsztatach mógł go również sobie kupić)

Po warsztatach pojechaliśmy do pobliskiej restauracji 

z pięknym widokiem na plażę, by zjeść dobra obiado-kolację.

Dzień zakończył się uroczym, aczkolwiek potwornie wietrznym zachodem słonca. 

🍀 📷 🍀

Niedziela była bardziej łaskawa jeśli chodzi o pogodę, 

przestało wiać

i mogliśmy pełzać po suchej trawie, już od wczesnych godzin porannych.

Przedpopołudniowe słoneczko ogrzewało zarówno moją dusze jak i  ciało 😍 

Foto: Anne-Lise Stangenes

Spędziliśmy kilka godzin w trawie, zraszając ją spryskiwaczem, 

łapiąc w kadr  kropelki i błyszczący bokeh.

U dołu złapani w kard, 

zapaleni uczestnicy warsztatów w AKCJI!

Musze powiedzieć, że z uśmiechem na twarzy oglądam te zdjęcia.

Ogromnie się cieszę, że kursanci wrócili do domu zadowoleni,

zapaleni do poszukiwania nowych tematów i wyzwań.

Z przyjemnością będę śledzić ich postępy w makrofotografii Heliosowej.

Cieszę się, że mogłam zainspirować moim stylem fotografowania

kolejnych fotografów a tym samym poznać 

ciekawe i interesujące osoby z tą samą pasją,

Pasją którą nas połączyła a mianowicie - fotografią.

Poniżej dzielę się rezultatami kursantów 

z odbytych warsztatów w Sørlandet w Lista.

Foto: Tone Haggelund

Foto: Magne Storøy

Foto: Elisabeth Syvertsen

Foto: Tore Moy

Foto: Siv Bente Ulvestad

Foto:Trond Arne Hageland

 Jeszcze raz chciałabym podziękować 

BioFoto Sørlandet za zaproszenie, 

dla mnie była do prawdziwa przyjemność

zaprezentować swoje prace 

oraz 

podzielić się moją wiedzą i doświadczeniem.

Bardzo miło było mi Was wszystkich poznac!!!

Życzę dalszych sukcesów w fotografii Heliosem,

czekam niecierpliwie na wasze prace :)

oraz 

chciałabym życzyć 

wszystkim 

WSPANIAŁYCH WAKACJI

pełnych radości, słońca i beztroski.

SERDECZNOSCI 💕