Austria (cz.6) - Św. Wolfgang i kolej zębata na Schafberg

Nadszedł czas, by zakończyć moją fotorelację z wyjazdu.

Dzień szósty, to nasz ostatni dzień tej wyprawy.

Uwierzcie mi, żal było wyjeżdżać!

Wcześnie rano o godz.7:00 zapakowaliśmy nasze bagaże,

do samochodu i udaliśmy się

na ostatnie śniadanie w naszym hotelu.

Po śniadaniu obraliśmy kurs do St. Wolfgang im Salzkammergut.

Punktem tego dnia, było jeszcze zwiedzanie miasta,

wjazd kolejką zębatą

oraz ok 2-3 godzinny trekking, tym razem tylko w dół. 

Tak, dobrze czytacie!

Aktywność nawet w tym ostatnim dniu wyjazdu.

Chylę czoła dla organizatora Damiana, bo przeszedł z nami każdy

kilometr, a także był naszym kierowcą.

A przypominam, droga powrotna to prawie 10 godzin jazdy!

Człowiek z żelaza!

Ponieważ kolejka zębata na Schafberg jeździ tylko o wyznaczonych godzinach,

trafiła nam się spora przerwa.

którą postanowiliśmy wykorzystać na zwiedzanie miasteczka.

Jezioro i miasteczko Wolfgangsee od stuleci pełni rolę punktu wypoczynkowego

dla ludzi z miast pragnących relaksu w otoczeniu pięknej przyrody. 

Wolfgangsee znajduje się Alpach Salzburskich 

pomiędzy miejscowościami Salzburg a Bad Ischl.

Wokół jeziora rozciągają się piękne widoki na ciemno zielone szczyty górskie 

z których jednym z nich jest właśnie Schafberg (1782 m)

na który się później dostaniemy kolejką zębatą.

Przepięknie zadbane i czyste uliczki,

Typowa austriacka architektura, kwiaty w oknach

i spadziste dachy.

postanowiłam, że sfotografuję ciekawe domy,

sklepy i wystawy

Pogoda pochmurna, ale przyjemna dla zwiedzania.

Ludzi nie było dużo, znacznie mniej aniżeli w Halstatt.

Przepięknie malowane kamienice.

 

i wystawy sklepowe na zewnątrz.

Poniżej fajnie przyozdobione wejście z wszelakimi

przyborami kuchennymi i foremkami do pieczenia

Bardzo mi się podobały ozdoby z kutego żelaza, jak bramy, 

barierki, detale ozdobne na murach czy oknach.

Sklep z alkoholami tj. rum, whisky itd

Niezła tablica informacyjna co? 😉

(nie) można się zgubić.

Spójrzcie na te przepięknie malowane domy!

A na tej czerwonej fasadzie znajdują się nutki i tekst 

„W Wei-ßen Rös-sl przy Wolf-gang-see szczęście jest tuż za rogiem”, 

cytat ze spektaklu muzycznego „Im weissen Rößl” Ralpha Benatzky’ego z tego roku 1930 

oraz operetkę „Im Weissen Rössl am Wolfgangsee” 

oraz adaptację filmową pod tym samym tytułem w reżyserii Wernera Jacobsa 

z 1960 roku z Peterem Alexandrem, Guntherem Philippem i Waltrautem Haasem.

Szczerze mówiąc, gdy fotografowałam te fasadę domu,

zastanawiałam się, co to może być za utwór muzyczny,

i podejrzewałam, że może coś Mozarta...

ale jednak, nie.

Zaglądnęliśmy również do Kościółka Św. Wolfganga.

Osoby wierzące mogą tutaj prosić o uzdrowienie, 

dlatego to częste miejsce pielgrzymek. 

St. Wolfgang im Salzkammergut posiada także ciemną część historii, 

ponieważ podczas II wojny światowej był tu umieszczony podobóz Dachau.

W kościele znajdujemy przepięknie zdobione sklepienie, 

dla mnie prawdziwe arcydzieło!

A tu figurka Św. Wolfganga, którą w tym mieście można napotkać dość często.

Był też czas na zakup drobnych pamiątek.

Ja obkupiłam się bosko pachnącymi mydełkami!

Po zakupach, miałam jeszcze chwilkę na relaksik 

na takim zarąbistym bujaku nad brzegiem jeziora Wolfgangsee.

Ciężkie chmury wisiały nam nad głowami,

ale deszczu dużego z nich na szczęście nie było.

I jeszcze wrzucę Wam taką ciekawostkę wyczytaną w internecie:

"LEGENDA O ZŁOŚLIWEJ PANI MARCIE"

Legenda ta opowiada o pewnej zarozumiałej pani Marcie, 

która słynęła z kłótliwości i złośliwości. 

Pani Marta ponieważ wszystko wiedziała najlepiej 

chciała zorganizować niezapomniany ślub swojej jedynej córce. 

Ślub przypadał wczesną wiosną, gdy jezioro było jeszcze skute lodem. 

Mimo wszelkich ostrzeżeń pani Marta nalegała, aby ślub odbył się na świeżym powietrzu,

 na lodzie jeziora. 

Mimo niechęci wszystkich w tym córki i narzeczonego dopięła swego. 

W czasie zabawy weselnej nagle w jeziorze zaczęło coś bulgotać i wrzeć. 

Wkrótce potem tafla jeziora z hukiem pękła i wszyscy weselnicy wpadli do wody. 

Wszyscy po za Panią Martą wydostali się na brzeg. 

a ciała zarozumiałej kobiety mimo poszukiwań nigdy nie odnaleziono. 

Legenda ta ma ziarno prawdy, 

ponieważ faktycznie w 1609 roku w wodach jeziora utonęło kilkoro mieszkańców 

w trakcie zabaw na tafli zamarzniętego jeziora. 

Upamiętnia to zdarzenie nawet kapliczka postawiona na brzegu Wolfgangsee.

💢💢💢

Po krótkim ale relaksującym odpoczynku,

czas na kolejną atrakcję: 

wjazd koleją zębatą na górę Schafberg.

 Na wznoszący się wysoko ponad jeziorem Wolfgangsee 

i miasteczkiem St. Wolfgang szczyt Schafberg, 1783 m n.p.m., 

kursuje już od 130 lat wąskotorowa kolej zębata SchafbergBahn. 

Jest to najbardziej stroma tego typu kolej w Austrii, 

która pokonuje 1190 m przewyższenia w 35 minut. 

Na początku trasy wiedzie przez zielone pastwiska i lasy, 

a na ostatnim odcinku przez surowy kamienny pejzaż.

 Z okien wagoników mogliśmy podziwiać niebywałe widoki na jezioro i góry.

Jaka piękna czerwona!

Frajda dla dużych i małych 😉

Gdy dojechaliśmy do stacji końcowej, pogoda nas zaskoczyła.

Nadeszła bardzo błyskawicznie mgła i siedziała na tej górze dobrą

godzinke!

Przeczekaliśmy tę mgłę w tym schronisku.

Dużo nie zobaczyliśmy tego dnia, a szkoda, bo widoki prawdopodobnie

dech zapierające!

A tak ciemno i mglisto zrobiło się dosłownie po kilku minutach 

od naszego przybycia na Schafberg.

W drodze w dół, było wciąż mglisto i strasznie ślisko.

 Górskie duchy albo diabły ?😜

tak musiałyśmy się przebrać, bo była mżawka, 

mgła i paskudny wiatr!

Schowałam więc aparat do plecaka, by go nie zmoczyć 

(obiektyw nie był wodoodporny! i mógł mi zaparować)

no i musiałam mieć wolne ręce w razie jakiegoś upadku.

Także zdjęć z wędrówki w dół nie mam.

ale...

 pozwoliłam sobie pożyczyć  kilka zdjęć Damiana.

To już na wysokości poniżej mgieł...

Ostatnie kilometry pokonywaliśmy lasem.

Dojście do parkingu no i 

powrót do domu

w którym byłam około godziny 03:00 nad ranem.

W ten dzień pokonaliśmy:

A to nasza trasa (tylko górska, i w dół!)

 

Kochani,

będę tę wycieczkę wspominać bardzo miło i bardzo długo.

Fajnie, że mam tyle wspaniałych zdjęć,

poznałam fajnych ludzi z tą sama pasją,

mam nadzieję, że będziemy w kontakcie 

i że może uda nam się spotkać jeszcze na innych wyprawach.

Kto to wie?😜

I wiecie co?

Myślę, że lepszego prezentu na moją 50-tkę

 nie mogłam sobie sprawić!

Damian - a Tobie dziękuję za tak WSPANIAŁĄ wyprawę!!!

BYŁO MEGA!!!

Kochani, do usłyszonka

tym razem za dłuższą chwilkę,

bo musze nadgonić

prywatne sprawy.

Życzę Wam wspaniałych wakacji

💕